در نجف امام فرموده بودند اگر از طلاب از همسایه های شما کسی احتیاجی داشت و فقیر بود دو نفر از کسانی که من می شناسم بیایند این را شهادت بدهند من به او کمک خواهم کرد. بسیار اتفاق می افتاد که ما دو نفر می شدیم و می رفتیم به امام می گفتیم طلبه ای هست که احتیاج دارد به پنکه و به فرش و یا به لباس محتاج است و یا همسایه ای داشتیم که مثلاً دخترش به جهیزیه احتیاج داشت، امام به آنها کمک می کردند. یک مورد خود مرحوم حاج آقا مصطفی نزد امام راجع به یک طلبه که طلبه ای فقیر و خوب بود وساطت کرد که آقا به ایشان کمک بکنند، امام عوض اینکه بیشتر استقبال بکند به آقا مصطفی فرمودند: «تو مشغول درس خودت باش و بگذار این کارها را دیگران بکنند».
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 134.
راوی: آیت الله فاضل لنکرانی.