امام حاضر نبودند خودشان را به اصطلاح مطرح کنند. وقتی آیت الله بروجردی از دنیا رفتند معمولاً مرجع بعدی باید بلافاصله ختم برای آن مرجع بگیرد، ولی امام اصلاً از خانه بیرون نیامدند و طلاب هم با ایشان صحبت کردند. تا روز سی و هفتم یعنی روزی که طلاب مشهدی برای ختم وقت گرفته بودند طلاب به زور گردن ایشان گذاشتند که آن روز را ایشان ختم بگیرد که قاعدتاً این ختم را ایشان باید روز دوم و سوم می گرفت.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 147.
راوی: حجه الاسلام علی غیوری.