از تواضع و فروتنی امام و بی اعتنایی ایشان به مسائل دنیوی این بود که در مراسم یادبودی که برای مراجع در نجف گرفته می شد ایشان صبر می کرد که علمای طراز اول، مجلس فاتحه برگزار می کردند بعد نوبت طلاب و افاضل حوزه می رسید، آنها هم برگزار می کردند، بعد از طلاب امام دستور دادند از طرف ایشان مجلس فاتحه گذاشته شود. در فوت مرحوم آقای حکیم ایشان نه تنها بعد از همه، مراسم فاتحه برگزار کردند، بلکه دستور دادند از پشت بلندگو که اعلام فاتحه می کنند جز کلمۀ سید خمینی (آقای خمینی) هیچ چیز به آن اضافه نکنند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد پنج، صفحه 167.
راوی: حجه الاسلام روحانی.