امام مظهر نوآوری علمی و تبحر در فقه و اصول بود؛ اما نوآوری دور از لاقیدی های نوآوران. خیلی ها در زمینه مسائل دینی، سخن نویی را به میدان می آورند؛ اما این سخن نو، نشانه لاقیدی و لاابالی گری آنها در وفاداری به متون اسلامی است؛ سخن آنهاست، نه سخن دین! روشن بینی و نوآوری امام، متکی به دین و مبانی دینی بود؛ لذا آنچه را که در زمینه مسائل اعتقادی و اخلاقی و فقهی اسلام عرضه کرد و نو بود، آنچنان بود که متبحرترین و واردترین کسانی که در این علوم و دانش ها ورود داشتند، در مقابل آن اظهار تسلیم کردند و آن را به عنوان یک سخن با بنیاد پذیرفتند؛ نه به عنوان سخنی که متکی به مبانی و اصول نیست. بنابراین، او متدین و متعبد، اما در عین حال روشن بین و آگاه و به کار گیرنده ی خرد، با افق های عظیم در مسائل اعتقادی و عملی بود؛ دینداری که به یادآورنده دینداری عصر نبوت یا جلوه هایی از معصومین (ع) بود.
منبع: عبد صالح خدا (برش هایی از زندگی و سیره مبارزاتی امام خمینی در بیانات آیت الله خامنه ای.
راوی: سید علی خامنه ای.