دادگاه نظامی در حال تکمیل پرونده آیت الله خمینی بود. ده صبح ۲۵ خرداد ۱۳۴۲ نمایندگان ساواک و لشکر یک گارد، خود را به پادگان بی سیم رساندند تا سوالاتی از زندانی بکنند، «لیکن مشارالیه از دادن جواب خودداری فرمودن.» این دومین باری بود که «زندانی» بازجویان را دست خالی برمی گرداند. بار اول در برگه بازجویی فقط یک جمله نوشت: «چون استقلال قضایی در ایران نیست و قضات در تحت فشار هستند، نمیتوانم به بازپرسی جواب دهم.» بار دوم «اظهارات مذکور را مجدداً تایید و اضافه میکند: استنباط نموده ام که شما من را محکوم میکنید. لذا چه لزومی دارد که به سوالات جواب بدهم؛ و چنانچه دادگاهی تشکیل گردد، اگر از قضات دادگستری در دادگاه متشکله حضور نداشته باشند، این جانب در آنجا نیز از جواب خودداری خواهم نمود.»
منبع: الف لام خمینی (زندگی نامه امام روح الله خمینی)، هدایت الله بهبودی، صفحه 335.
راوی:اسناد ساواک، خلاصه پرونده روح الله الموسوی الخمینی، ص6.