حضرت امام، در اولین سخنرانی بعد از آزادی، در مسجد اعظم، روضه جان سوزی از عاشورای پانزدهم خرداد، که حدود یازده ماه از آن می گذشت، خواندند. او، که خود حسین (ع) زمان بود، نقش زینب (س) را نیز در رساندن پیام خون شهیدان ایفا کرد... از کودکان بی پدر، مادرهای جوان از دست داده، زن های برادر مرده و... سخن گفت و از جنایات رژیم ستم شاهی پردهبرداشت و بیش از پیش بر دشمن خروشید و چرخ نهضت را تحرکی مضاعف بخشید. در آن روز و آن مجلس، طوفانی از احساسات و خشم و نفرت از یزید و یزیدیان زمان برخاست. در عمرم چنین گریه و شیونی ندیده بودم و خود هم تا آن روز آن چنان اشک نریخته بودم.
منبع: در سایه آفتاب (یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) )، صفحه 19.
راوی: محمد حسن رحیمیان.