حضرت امام طی سیزده سال که در نجف اشرف اقامت داشتند، هر شب، سه ساعت، بعد از غروب آفتاب_ در همه فصول سال_ به عزم زیارت حضرت امیرالمومنین (ع) از منزل خارج می شدند. مسافت بین خانه تا صحن مطهر را پیاده در حدود هفت دقیقه طی میکردند. از در قبله وارد صحن میشدند و از کفش کن ضلع زاویه جنوبی ایوان عبور می کردند و بعد از اذن دخول در رواق به حرم مطهر مشرف میشدند. پایین پا زیارت مختصری میخواندند و سپس به طرف ضلع جنوبی ضریح، رو به روی صورت و محل دو انگشت حضرت امیرالمومنین(ع) می ایستادند و زیارت «امین الله» را می خواندند و برخلاف دیگران و عامه مردم، که از همان جا بالا سر را دور می زدند، حضرت امام از همان نقطه باز میگشتند و از پایین پا به پشت سر می رفتند. ایشان نماز زیارت و معمولا «زیارت جامعه» را نیز نشسته میخواندند.
منبع: در سایه آفتاب (یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) )، صفحه 39.
راوی: محمد حسن رحیمیان.