روزی، برای تامین نور کافی و مناسب برای فیلم برداری از برخی ملاقات های رسمی یا برنامههایی نظیر پیام نوروزی، که در اتاق کار حضرتشان انجام می شد، سه نقطه از گچ سقف اتاق را هر یک به اندازه حدود ۵ * ۵ سنتیمتر از در محل تیرآهن سقف تراشیده بودند تا نور افکن ها را به آن نقطه جوش دهند. هنگامی که صبح، طبق معمول، خدمت امام مشرف شدیم، قبل از هر چیز، با لحنی خشن و تند و قیافه ای ناراحت و مضطرب فرمودند: «این چیست؟ چرا این کار را کرده اند؟» به عرض رسید که برای تامین نور فیلم برداری است. بعد از لحظه ای تامل و سکوت تلخ ادامه دادند: «چرا بدون اجازه صاحبخانه این تصرفات را میکنند؟» با این برخورد تند، جرئت ادامه کار سلب شد و اصل قضیه منتفی و جای آن تعمیر شد. هنگامی که از خدمتشان مرخص شدیم، آقای شیخ حسن صانعی، با توجه به اینکه سال های بیشتری با حضرت امام بودند، به من گفت: «من، در طول عمرم، کمتر چنین ناراحتی و تکدر خاطری را در امام دیدهام!»
منبع: در سایه آفتاب (یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) )، صفحه 52.
راوی: محمد حسن رحیمیان.