حضرت امام مایل نبودند غیر از یک نفر _ که معمولاً همراه ایشان بود _ شخص دیگری ایشان را در خیابان همراهی کند. هرگاه نیز متوجه می شدند که طلبه ای پشت سر ایشان و نزدیک به ایشان حرکت می کند مکث کوتاهی می کردند و می گفتند: «بفرمایید.» این «بفرمایید» دو معنا داشت: اگر کاری دارید، بفرمایید بگویید و اگر هم کاری ندارید، بفرمایید بروید. این در حالی است که برخی از انسان ها معمولاً تحت تاثیر تمایلات نفسانی خود علاقه دارند که هنگام حرکت روزمره در کوچه و بازار جمعیتی انبوه اطراف آن ها را بگیرند و بدین وسیله توجه دیگران را بیشتر به خود جلب کنند، ولی خط مشی و روش امام، این انسان وارسته الهی، آن گونه است که نمونه از آن بیان شد.
منبع: در سایه آفتاب (یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) )، صفحه 58.
راوی: محمد حسن رحیمیان.