در طی مدتی که در جماران خدمت حضرت امام بودیم سنت ثابت این بود که هیچ گاه برای یک شخص صرفاً به خاطر اینکه وجه سنگینی را پرداخت میکرد بر آن کس که مثلاً فقط ده تا تک تومانی خمس به او تعلق گرفته بود و جهت تقدیم به محضر امام می آورد امتیازی در کار نبود. ملاک برخورد تدین و خلوص افراد بود و چه بسا افرادی که با خمس دادن دنبال مقاصد غیر الهی بودند و به مجرد کشف این نکته وجه هرچند کلان هم بود، از آنان دریافت نمی شد و طرد می شدند. چه بسا افراد کم درآمدی که مبلغی به ظاهر ناچیز بسیار کم به عنوان خمس پرداخت میکردند. برحسب آثار خلوصی که در آنان مشاهده می شد، تکریم و پذیرایی می شدند و احیاناً امکان دستبوسی حضرت امام نیز برای آنان فراهم می شد.
منبع: در سایه آفتاب « یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) »، صفحه 84.
راوی: محمد حسن رحیمیان.