اگر امام به مکانی وارد می شدند، خیلی مشکل می شد در سلام کردن بر ایشان پیش دستی کرد. روزی ما زودتر از امام به اتاق موعود رفته بودیم. چشم بر در منتظر و آماده ورود معظمٌ له بودیم. حتی سینه ها برای سلام کردن صاف شده بود، ولی باز هم غافلگیر شدیم، زیرا باز شدن در صدای سلام امام را شنیدیم؛ به طوری که متوجه نشدیم که معظمٌ له ابتدا وارد شدند و سپس سلام کردند یا آنکه اول سلام کردند و آن گاه وارد اتاق شدند.
منبع: در سایه آفتاب « یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) »، صفحه 106.
راوی: محمد حسن رحیمیان.