روحانی برجسته یکی از شهرهایی که مردم آن شیعه و سنی اند نامه ای خدمت امام (ره) فرستاده بود که طی آن، ضمن درخواست کمک به ساختن مدرسه علمیه، متذکر شده بود که در این شهر اهل سنت نیز حوزه دارند. تذکر این نکته نشان می داد که در آن شهر نه چندان بزرگ مدرسه علمیه فینفسه ضرورتی ندارد و انگیزه ساختن مدرسه علمیه این بود که برادران اهل سنت مدرسه علمیه دارند. او گمان کرده بود که تذکر این نکته باعث موافقت قطعی حضرت امام برای ساختن مدرسه علمیه می شود. ولی وقتی نامه به عرض معظمٌ له رسید، با لحنی قاطع فرمودند: نباید حالت مقابله با آن ها باشد! این دلیل کافی نیست که چون آن ها دارند، پس ما هم باید داشته باشیم. نه خیر! حضرت امام (ره) با این برخورد دو نکته را مشخص فرمودند: یکی اینکه برای ساختن مدرسه علمیه در شهرهای کوچک باید زمینه ها و امکانات لازم وجود داشته باشد و دیگر آنکه اگر پیروان دیگر مذاهب اسلامی هم در آنجا ها هستند، کاری را که حالت مقابله با آنها به خود بگیرد نباید انجام داد.
منبع: در سایه آفتاب « یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) »، صفحه 132.
راوی: محمد حسن رحیمیان.