حضرت امام، در نجف اشرف، قرار بود بسیاری از نوشته هایشان را برای چاپ به چاپخانه تحویل دهند. از آنجا که حروف چین های آنجا به خط فارسی شکسته آشنایی نداشتند، لاجرم، برای استنساخ به خط نسخ به اینجانب محول می فرمودند. در یکی از موارد، هنگامی که مطلب پاکنویس شده را خدمت حضرت امام _ در اتاق اندرونی _ تقدیم کردم، چند لحظه با دقت و تامل به نوشته چشم دوختند، سپس سرشان را بلند کردند و با ملاطفت و تبسم فرمودند: «مگر شما اصفهانی نیستید؟!» یقین داشتم که ایشان می دانند من اصفهانی ام. با توجه به لحن سوال متوجه شدم که این سوال واقعی نیست. لذا، خجولانه سرم را پایین انداختم. حضرت امام ادامه دادند: «بیشتر خط خوب از ترک هاست. ترک ها، چه در ایران و چه در سطح جهان، در ترکیه عثمانی، پیشتازان خط بودهاند.» بدین ترتیب، خواستند، با آهنگی که مهربانی و محبت در آن موج می زد، ضمن بیان نکته ای، از حقیر تفقد و تشویقی در زمینه خوشنویسی به عمل آورده باشند.
منبع: در سایه آفتاب « یادها و یادداشت هایی از زندگی امام خمینی (ره) »، صفحه 236.
راوی: محمد حسن رحیمیان.