آقا روزی پنج تومان برای خرجی خانه کنار می گذاشتند و این پول را در ابتدای هر ماه به دست خانم میسپردند تا مدیریت نهار و شام و وسایل منزل را به عهده بگیرند. به یاد دارم در یکی از روزها، خانم برای خرج خانه پول کم آوردند و روی آنکه نزد آقا رفته و این مسئله را عنوان کنند؛ پیدا نکردند در آن زمان من عقد کرده بودم و در منزل آقا به سر می بردم. به یاد دارم زمانی که صبحگاه به دنبال خانوم بودیم، با نامه ای مواجه شدیم که خانم در کمال احترام برای آقا نوشته بودند و در آن ذکر کرده بودند: « سرور من، من پولم تمام شده است و خرج روز آخر ماه را ندارم.» این نامه را گذاشته و به منزل دوست خود، خانم کوچولو رفته بودند. زمانی که آقا نامه را خواندند خرج روز را به زیور داده و از او خواستند تا آمادن خانم، غذای روز را تهیه کنند. پس از آن از من و فهیمه خانم خواستند تا همراه زیور در پی خانم برویم و ایشان را بازگردانیم. زمانی که خانوم به خانه بازگشتند، آقا بساط شوخی را آغاز کردند و آن نامه برایمان بسیار خاطره انگیز گشت.
منبع: گذر ایام، خاطرات خانم فریده مصطفوی(دختر امام (ره) )، صفحه 40.