زمانی که ما دختر ها کم سن و سال بودیم، ماه رمضان متقارن با تابستان افتاده بود. آقا عقیده داشتند که بچه ها ضعیف هستند و به نفع خودشان مسلط نیستند لذا ممکن است از روی کودکی و در خفا روزه خود را بشکنند، در نتیجه ممکن است روزه خوردن و معصیت آن برای آنها عادی شود. در نتیجه در تمام ماه های رمضان متقارن با تابستان، آقا ما را به سفرهای کمتر از ده روز می فرستادند تا قصد نکنیم. سفرهای مشهد، اصفهان، محلات و همدان همگی از سفرهای ماههای رمضان بودند. بعد از آن در اواسط پاییز و زمستان، از شنبه تا چهارشنبه، کلیه افراد خانه به همراه بچه ها روزه می گرفتند.
منبع: گذر ایام، خاطرات خانم فریده مصطفوی(دختر امام (ره) )، صفحه 44.