آقا در کارهای عبادی به هیچ عنوان سختگیر نبودند. به یاد دارم که ما هر چند وقت یک بار، نمازمان را روبروی آقا میخواندیم تا غلطهای نماز امام را بگیرند. هیچ گاه نشد که ایشان به کسی بگویند که نمازش اشتباه است. در یکی از دفعاتی که در حال خواندن نماز برای آقا بودیم، زیور نیز خواستار آن شد تا نمازش را برای آقا بخواند و ایشان اشتباهاتش را اصلاح کنند. بعد از آنکه نماز زیور تموم شد، آقا رو به او گفتند شما هم درست نماز میخوانی. خانم رو به آقا کرده و گفتند ولی ایشان بعضی کلمات را به گونه دیگری بیان می کند. آقا پاسخ دادند:« او دیگر بهتر از این نمی تواند بگوید. حال اینکه (ض) ضالین اش را چگونه ادا میکند مهم نیست. مهم انجام واجبات است.»
منبع: گذر ایام، خاطرات خانم فریده مصطفوی(دختر امام (ره) )، صفحه 70.