حساسیت آقا در مورد اسراف، به گونه ای بود که اگر آقا احساس می کردند که چای بیش از اندازه شده است، بلافاصله تذکر میدادند و از دور ریخته شدن نعمات بسیار ناراحت می شدند. زمانی که خودشان به رسم همیشگی ماههای رمضان مشغول دمکردن چای می شدند؛ به قول کارگر خانه، تنها چند پر چای دم می کردند و به شدت در رعایت این مسئله کوشا بودند.
منبع: گذر ایام، خاطرات خانم فریده مصطفوی(دختر امام (ره) )، صفحه 84.