آقا همیشه شبهای جمعه بر سر مزار داداش می رفتند و فاتحه می خواندند. حتی شبی که قرار بر رفتن به کویت شد، برای آنکه کسی شک و ظن نبرد که چرا آقا غیر از شب جمعه بر سر خاک داداش حاضر شده است، برای خداحافظی با داداش نرفتند تا کسی متوجه تغییر نشود. شبهای اول معصومه خانم همسر داداش مصطفی، بسیار بی تابی می کردند که با نصیحت ها و صحبت های دلگرم کننده آقا آرام تر می شدند.
منبع: گذر ایام، خاطرات خانم فریده مصطفوی؛ دختر امام (ره)، صفحه ۲۱۲.
راوی: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).