آقا سر نمازشان گریه می کردند

پس از شهادت داداش مصطفی، زمانی که به نجف رسیدیم، نهایت سعی خودمان را بخرج دادیم تا جلوی گریه خود را بگیریم. خطاب به آقا می گفتیم: تو را به خدا توی دلتان نریزید. خانوم می گفتند آقا سر نمازهایشان به شدت گریه می کنند. درد از دست دادن اولاد، درد سنگینی است. آقا بعد از شب هفت داداش، زمانی که برای سخنرانی رفتند، مرگ مصطفی چهل و هفت ساله خود را از الطاف خفیه الهی دانستند. بسیاری از مردم از این حرف آقا شوکه شدند اما زمانی که بعد از یک سال و چند ماه انقلاب به پیروزی رسید، تازه متوجه شدند منظورشان از الطاف خفیه الهی، همین سیر اتفاقات بوده است.

منبع: گذر ایام، خاطرات خانم فریده مصطفوی؛ دختر امام (ره)، صفحه ۲۱۳.