ما دولت تازه کاری داشتیم که دو سال روی کار آمده و با چنین حمله سنگینی مواجه شده بود و دشمن در هزاران کیلومتر زمین ما، از جنوبی ترین نقطه تا شمالیترین نقطه ی همسایگی با عراق، مستقر شده بود؛ اما در این حال به ما میگفتند بیایید مذاکره کنید! مذاکره از موضع ضعف و ذلت و همراه با دست پر حریف در چانه زنی. آن روز اگر مذاکره صورت می گرفت _ که یک عده از سیاسیون، همان روز به امام فشار میآوردند که بنشینید مذاکره کنید _ مطمئناً عراق از بخش عمده ی خاک ما خارج نمیشد و تا امروز خوزستان و خرمشهر و شاید بسیاری از مناطق دیگر همچنان زیر چکمه ی نیروهای متجاوز بیگانه بود. اما امام ایستاد. منطق امام این بود که وقتی متجاوز در خاک ماست و با دست پر ما را تهدید میکند، ما مذاکره نمی کنیم. مذاکره آن وقتی صورت می گیرد که دشمن از خاک ما خارج شود.
منبع: مدح خورشید؛ گزیده ای از خاطرات آیت الله سید علی خامنه ای درباره شخصیت حضرت امام خمینی (ره)؛ صفحه ۱۲۳.
(در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت سالروز آزادی خرمشهر 1381/03/01)