یکبار در اتاق خدمت آقا نشسته بودیم. یکی از بستگان، که خانمی بود، آهسته به من گفت: «فلان کس وقتی که من وارد شدم، تواضع نکرد.» یک مرتبه دیدم، آقا که این حرف را شنید با شدت ناراحتی رو کردند به ایشان و گفتند: «اگر شما نمی دانید خدا این جاست؟ فضای این جا الان حرام است و نشستن در اینجا الان حرام است.» آن قدر امام منقلب شدند که من نگران حال ایشان شدم. آن خانم گفت: «من که حرفی نزدم، فقط گفتم گلوی من تواضع نکردند.» امام گفتند: «شما، بله، شما نمی دانید غیبت تان یادتان می رود؛ اما خدا یادش است این غیبت است.»
منبع: زمانی برای خدا (نگاهی به سبک زندگی امام خمینی (ره) به روایت خاطره)؛ به قلم غلامرضا شریعتی مهر، صفحه ۴۳.
راوی: تا مرز عصمت، صفحه ۱۱۹ و ۱۲۰، به نقل از خانم زهرا مصطفوی.