حضرت امام وقتی به نجف مشرف شدند، به تقاضای طلبهها و متصدیان ذی ربط برای نماز جماعت به مدرسه ی مرحوم آقای بروجردی تشریف می آوردند. آن زمان، من از طلبه های آن مدرسه بودم. با آمدن امام شور و شوق عجیبی در طلبههای مدرسه پیدا شده بود. به حدی که قرآن آریامهر را که در آن زمان به کتابخانه ی مدرسه داده بودند، به زحمت از کتابخانه گرفتند و به کنسولگری ایران در کربلا برده و باز پس دادند. یادم میآید که به کنسول گفتند: «طلبهها این قرآن را نخواستند.» کنسول با تعجب پرسید ه بود: «این قرآن را نخواستند؟!» گفته بودند: «بله، این قرآن را نخواستند.» کنسول جواب داده بود: «پس برای آن ها تورات می فرستیم؟» به او گفته بودند: «تورات از آن شماست، برای ما می فرستید؟» در هر صورت، در قبال این کار، طلبه ها مورد لطف و احترام خاص حضرت امام (ره) قرار گرفتند.
منبع: زمانی برای خدا (نگاهی به سبک زندگی امام خمینی (ره) به روایت خاطره)؛ به قلم غلامرضا شریعتی مهر، صفحه ۵۹.
راوی: پا به پای آفتاب، جلد ۴، صفحه ۹۷ و ۹۸، به نقل از حجت الاسلام والمسلمین مصطفی فقیهی.