اولین برخورد خصوصی با حضرت امام، روزی بود که نوزده یا بیست ساله بودم و به اتاقی که در ضلع غربی منزل امام بود که بیش تر از دو سه نفر نبودند، وارد شدم. مطلبی که مرا سخت تحت تاثیر قرار داد و برای همیشه در زندگی مد نظر دارم و آن استفاده میکنم، این است که ایشان تمام قامت برخاستند و به طور شایسته ای مرا تحویل گرفتند. شاید رسم ایشان این بود که برای تشویق طلبههای نوجوانی که به تازگی وارد حوزه شده اند؛ ولی چون می بایست روحانیت و تواضع در روح آنان ریشه پیدا کند، این گونه برخورد میکردند.
منبع: زمانی برای خدا (نگاهی به سبک زندگی امام خمینی (ره) به روایت خاطره)؛ به قلم غلامرضا شریعتی مهر، صفحه ۱۰۵.
راوی: صحیفه دل، صفحه ۶۷، به نقل از حجت الاسلام والمسلمین دین پرور.