منزل امام گذر قاضی بود. یک روز کمی از آفتاب مانده بود، که من پشت سر ایشان می آمدم. ضمن اینکه سوال میکردم بحث تمام شد. هنوز گذر قاضی نرسیده بود، ایشان ایستاد و گفت: «منزل شما کجاست؟» گفتم: کوچه آبشار. گفت:«خوب پس راه شما از این طرف است.» در آن تاریکی کوچه امام حاضر نبود یک شاگرد ساده اش مثل من، پشت سرش بیاید، تا مبادا تکبر روح او را فاسد کند.
منبع: سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام خمینی (ره)، به کوشش مجتبی فراهانی؛ صفحه 6.
راوی: حجت الاسلام والمسلمین محمد آل اسحاق.