در درسهایی که بعضی وقتها شرکت می کردیم شاگردان باهم صحبت می کردند ولی امام جوری تاثیر می گذاشتند که شاگردان را جذب میکردند و چنان ابهتی از خودش نشان می داد که شاگردان حتی با بغل دستی خود جرات نمی کردند یک کلمه حرف بزنند و تمام وجود گوش بودند. به قول معروف می گویند دو تا گوش داشتند و دوتا دیگر هم قرض می کردند که حواسشان جمع صحبتهای امام باشد.
منبع: سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام خمینی (ره)، به کوشش مجتبی فراهانی؛ صفحه 13.
راوی: حجت الاسلام والمسلمین محمد اشرفی اصفهانی.