فضلای بزرگ برای من نقل کردهاند که مرحوم آقای بروجردی بقاء بر تقلید میت را جایز نمی دانستند و معتقد بودند هر انسان باید از مجتهد زنده تقلید کند. دو شخصیت علمی با ایشان بحث کردند تا او را قانع کنند که بقاء بر میت را جایز بدانند. یکی مرحوم آیت الله یثربی از علمای کاشان و دیگری امام بودند. اول مرحوم آقای یثربی بحث را شروع کردند ولی آقای بروجردی قانع نشدند. امام بسیار مودب و ساکت در آن مجلس نشسته بودند. روش ایشان آن بود تا سوالی نمی شد، جواب نمی دادند. مرحوم آقای بروجردی رو به امام کرده و گفتند: «آقا شما صحبتی نمی کنید؟» امام پاسخ دادند: «شما امر نفرمودید». اینجا ادب و شخصیت امام به دو دلیل معلوم می شود؛ یکی اینکه اول صحبت نکردند و دوم اینکه با تواضع می فرمایند شما امر نفرمودید. آقای بروجردی به ایشان گفتند: «خواهش می کنم بفرمایید». امام وارد بحث شدند. بعد از بحث امام، فتوای ایشان تغییر پیدا کرد و پس از این بود که بقاء بر میت را جایز می دانستند.
منبع: سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام خمینی (ره)، به کوشش مجتبی فراهانی؛ صفحه ۱۷۴.
راوی: حجت الاسلام و المسلمین سید کمال فقیه ایمانی.