سخنرانی در جمع روحانیون کاشان، رفسنجان و پاکستان (رفتار پهلوی با روحانیت)

بسم الله الرحمن الرحیم‌

قضایای مدرسه فیضیه‌

مدرسه فیضیه، نشیب و فرازهایی به خود دیده است. مدرسه فیضیه شاهد قضایایی بوده است که اگر زبان داشت و بیان می‌کرد ماها متاثر می‌شدیم. من شاهد قضایایی که در مدرسه فیضیه واقع شد در زمان آن پدر و این پسر بوده‌ام. در زمان پدر آن قدر شدت کردند و آن قدر فشار آوردند بر این مدرسه فیضیه و همه مدرسه‌ها و همه مساجد و همه ملت و تمام روحانیت که روی تاریخ سیاه شد. طلاب مدرسه فیضیه قبل از آفتاب باید از حجره‌های خودشان به باغات شهر پناه ببرند که وقتی در مدرسه بودند مامورین می‌آمدند و آنها را می‌بردند و خلع لباس می‌کردند، یا به نظام وظیفه، به نظام اجباری، می‌بردند! و آخر شب برمی‌گشتند به مدرسه. علمای اسلام در زمان آن پدر آن چنان تحت فشار بودند. علمای درجه اول را از خراسان به حبس کشیدند دسته جمعی و از آذربایجان به تبعید بردند، علمای طبقه اول را. و از اصفهان که مجتمع شدند در این قم و از اطراف، علمای بلاد آمدند، آنها را هم با فشار درهم شکستند. مدارس ما را خواستند از آثار اسلام خالی کنند.
در زمان پسر هم که شما شاهد بودید که حمله‌ها شد بر مدرسه فیضیه. مدرسه فیضیه شاهد سوختن کتابهای دینی، بلکه کتاب آسمانی ما بود، شاهد آتش زدن عمّامه‌های اهل علم و شاهد پَرْت کردن بعض از طلاب ما از پشت بام به زمین [بود]. و بحمد الله حالا هم شاهد است که شما علمای بلاد از کاشان، از رفسنجان، مجتمع شدید و آزادانه مسائل‌ خودتان را می‌گویید. و من امیدوارم که تا آخرْ این آزادی و این استقلال محفوظ بماند.

روحانیت، حافظ حیثیت اسلام و حدود آن‌

شما آقایان باید حافظ حیثیت اسلام باشید. امروز آنچه که به شما احتیاج است، آنچه شما تکلیف دارید و همه روحانیت در سرتاسر کشور، در سرتاسر کشورهای اسلامی وظیفه دارند این است که حدود اسلام را [حراست کنند]. امروز اگر از یکی از ماها بر خلاف مقررات اسلامی، بر خلاف احکام اسلام یک مطلبی از او صادر بشود؛ اسلام رو به شکست می‌رود. امروز مملکت، مملکت اسلامی است و محتوا باید محتوای اسلامی باشد. وقت حساسی است؛ روحانیت زمان حساسی را می‌گذراند. نبادا این کمیته‌ها به اسم روحانیت کارهای خلاف بکنند. و مبادا پاسداران به اسم پاسداری از اسلام کار خلاف بکنند. و نبادا که دادگاهها- که اسلامی هستند- بر خلاف موازین اسلام باشند. اسلام امروز احتیاج دارد به همه این قشرها برای محافظت.
اولیای اسلام نظر دوختند به شما روحانیون و سایر اقشار ملت که حفظ کنید حدود اسلام را و از آزادیها سوء استفاده نشود. آزادی در حدود اسلام است در حدود قانون است؛ تخلف از قانون نشود به خیال اینکه آزادی است. از همه بالاتر مسئولیت روحانیت است.

ضرورت پرهیز روحانیت از ارتکاب خلاف قانون‌

دشمنها چشمها را دوخته‌اند که از روحانیت چیزی ببینند و آن را بزرگ کنند و به اسلام نسبت بدهند. اگر امروز از شما، از علما، خدای نخواسته از علمای اسلام، از فضلای انام «1» یک امر خلاف صادر بشود، دشمنهای شما آن را هزار امر می‌کنند، و با هیاهو و جنجال به اسلام نسبت می‌دهند می‌گویند جمهوری اسلامی هم مثل سایر رژیمهاست. این مسئولیت، مسئولیت بزرگی است. خداوند ان شاء الله همه شما را و همه ما را توفیق بدهد که خدمتگزار به اسلام باشیم و آبروی اسلام باشیم.