بیچاره انسان غافل! که در امور زایله دنیا- که خود می داند، و هر روز می بیند که اهل آن، آن را می گذارند و می روند و حسرتها را می برند- این قدر اهمیت می دهد، و با کمال جدّ و جهد در جمع و تحصیل آن میکوشد، و خود را با هر ذلّت و زحمت و هر محنت و تعبی رو به رو میکند، و از هیچ عار و ننگی پرهیز نمیکند. ولی برای تحصیل ایمان- که کفیل سعادت ابدی او است- این قدر سست و افسرده است.
کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل، صفحه ۱۰۸