نامه به آقای سید هادی میلانی (ابراز تاسف از شایعات کذب)

«اعظم الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین- علیه الصلاه و السلام»
بسمه تعالی‌
به عرض عالی می‌رساند، مرقوم مبارک که بشارت سلامت وجود مبارک را می‌داد و حاوی مطالبی بود، موجب تشکر گردید. سلامت و عظمت وجود مبارک را در ظل حمایت ولی عصر- عجل الله تعالی فرجه الشریف- خواستار است‌.
چون وقت بسیار ضیق بود، حتی یکی- دو ساعت تعویق نیز جایز نبود، امکان نداشت مطالب مرقومه عمل شود. در اینجا نیز بعد از ملاقاتها و رفت و آمدها موفق نشدم که به امضای آقای شریعتمداری برسانم ولی آقای آقا نجفی «1» امضا کردند و طبع و نشر شد. این معنی بسیار خلاف صلاح بود. امروز یکی از بستگان ایشان را خواستم و باز تاکید کردم که خودشان جداگانه نشریه بدهند؛ اگر عمل شود صلاح جامعه و خودشان است‌.
چیزی که موجب تاثر داعی است مطلبی بوده که خدمت حضرت عالی عرض شده است که ایشان سه مرتبه وقت خواستند و بنده وقت ندادم و خودشان تشریف آورده‌اند و نپذیرفتم و از اندرون بیرون نیامدم. خیلی تعجب است که اصحاب یا دوستان ایشان این نحو شایعات کذب را [رواج‌] می‌دهند برای مقاصد باطلی، و دین خود را برای دنیای دیگران از دست می‌دهند. مردم شاهد رفتار بنده با ایشان و سایر آقایان هستند. شب نوزدهم ذی الحجه به عنوان دیدن عید، خدمت ایشان و صبح نوزدهم خدمت آقای‌ نجفی و آقای گلپایگانی رسیدم. یکی از اصحاب ایشان که اخیر کویت رفته است دروغهایی گفته است برای اهانت بنده. در تهران بعضی دوستان ایشان گفته‌اند چراغانی مدرسه فیضیه به وسیله سی هزار سازمانی شده است. اینها مصیبتهایی است که اسلام و مسلمین به آن مبتلا هستند. در تبریز نیز شایعات دروغی دادند. آقایان گمان می‌کنند اگر خمینی از بین برود برای آنها خوب است. خداوند هر چه صلاح حال مسلمین است پیش آورد و لو به فنای خمینی. من می‌ترسم وضع این آقایان در جامعه به سستی گراید، و من راضی نیستم‌.
از حضرت عالی مستدعی هستم اگر صلاح می‌دانید شما- بدون اینکه اشاره باشد به اینکه بنده عرض کردم- آقایان را نصیحت فرمایید که تجدید نظر در اقدامات خودشان بفرمایند. خدا می‌داند تفرقه و خلاف، به دین و دنیای همه صدمه می‌زند و دشمن از فرصت نتیجه می‌گیرد ... «2» الّا به اصلاح ما استَطَعتَ و ما توفیقی الّا بالله و السلام علیکم و رحمه الله.
روح الله الموسوی الخمینی‌