امام از نظر تربیتی، برای ما یک الگو بودند. وقتی کاری را به ما می گفتند: «انجام ندهید» ما می دیدیم ایشان در تمام مدت عمرشان آن کار را نمی کنند، قهراً ما هم انجام نمی دادیم. مثلاً وقتی به ما می گفتند: «اول وقت باید نماز بخوانید.» خودشان از نیم ساعت به ظهر وضو می گرفتند و مشغول قرآن و بعد خواندن نماز می شدند و ما هم داخل حیاط مشغول بازی بودیم. آقا یک مرتبه هم نیامدند صدا کنند که: «دخترها! بایستید برای نماز. بیایید، من ایستاده ام، پشت سر من یا خودتان نماز بخوانید» ایشان اول اذان، نماز می خواندند ولی یکبار هم به ما نگفتند «الآن دست از کارتان بردارید، موقع اذان است، دست از بازیتان بردارید و بایستید برای نماز.» ولی می گفتند: شما باید در طول این ساعت نماز بخوانید، وای به حال کسی که در طول این ساعت نماز را نخواند، آن وقت اگر آن نماز را نمی خواند، می بایست از خانه بیرون برود.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 68.
راوی: فریده مصطفوی.