روز آخر، از ساعت هشت الی ده صبح، دو سه مورد که متوجه می شدم امام شهادتین را بر لب جاری می کنند وحشت می کردم. نزدیک می رفتم می دیدم ایشان مشغول خواندن اذان و اقامه برای نماز هستند. گویا حتی برای نماز مستحبی هم اذان و اقامه می گفتند یا اینکه ذکر دیگری می گفتند که ما درست متوجه نمی شدیم. بعد از ظهر با اینکه حالشان به وخامت گراییده بود باز هم لحظه ای از ذکر خدا و نماز خواندن غفلت نمی کردند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 81.
راوی: سید احمد بهاء الدینی.