روز آخر هنگام مغرب، پزشکان با توجه به آنکه حساسیت امام را به نماز می دانستند، صدایشان کردند و گفتند: «آقا! وقت نماز است». امام که از ساعت یک و نیم بعدازظهر بیهوش شده بودند، نسبت به این صدا عکس العمل نشان دادند. همۀ ما شاهد آن بودیم که ایشان در آن حالت بیهوشی با حرکات دست و ابروها، نماز مغرب را به جا می آوردند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 82.
راوی: فرشته اعرابی.