حاج احمد آقا می گفت: در نجف شبی در ماه رمضان، پشت بام خوابیده بودم. خانه ایشان یک خانه کوچک 45 متری بود، بلند شدم دیدم که صدا می آید و بعد متوجه شدم که آقاست که در تاریکی در حال نماز شب خواندن است و دستهایش را طرف آسمان دراز کرده و گریه می کند. برنامه عبادی ایشان این بود که شب تا صبح در ماه مبارک رمضان نماز و دعا می خواندند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 121.
راوی: حجه الاسلام ناصری.