امام تقیّد خاصی به نماز شب داشتند. مرحوم حاج آقا مصطفی یک روز نقل می کردند که امام فرموده است اگر به مطالبی رسیده ام از سحرخیزی من بوده است. من خودم شنیدم که ایشان به بعضی از شاگردانشان از جمله آقای شیخ مجتبی تهرانی می فرموده سحرخیزی را از دست ندهید. روش سالیان دراز امام این بود که یک ساعت یا بیشتر مانده به اذان صبح بیدار می شدند سماور را روشن نموده چای درست می کردند و تا طلوع آفتاب مشغول عبادت می شدند. پس از طلوع آفتاب قدری می خوابیدند و بعد صبحانه می خوردند. من از همه نزدیکان امام متفقاً شنیده ام که هیچ وقت به یاد ندارند که نماز شب امام ترک شده باشد.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 3، صفحه 129.
راوی: آیت الله خاتم یزدی.