بعد از اینکه یک هیات 14 نفره از مقامات عراقی با امام ملاقات داشتند یک روزنامه که در کربلا منتشر می شد نوشته بود که امام اینها را دعا کردند، یعنی امام رژیم عراق را دعا کردند. به امام مطلب را عرض کردیم فرمودند: به این فرماندار نجف تلفن بزن و بگو بیاید. من تلفن کردم بعد از چند بار گفتند که به سر کارش نیامده بعد که آمد به او گفتم امام فرمود بیا گفت چشم و آمد. این فرماندار دفعهٔ قبل با مقامات عراقی خدمت امام آمده و جریانات آن روز را دیده بود که حتی امام اجازهٔ عکس گرفتن را هم به آنها نداده بودند چه رسد به اینکه آنها را دعا کرده باشند. امام به او فرمود تو خودت اینجا بودی که این مسائل نبود و بگو این را تکذیب کنند و به استاندار بگو که مدیر روزنامه کربلا این را تکذیب کند و اگر تکذیب نکردی من به بغداد اطلاع می دهم که تکذیب کنند و دیگر هم اینجا نیایید. ایشان در برخوردهایشان اینطور بودند، یعنی هیچوقت حاضر نبودند که یک جوری رفتار کنند که استنباط خوف و رعبی از آن بشود.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی (ره)، جلد 4، صفحه 152.
راوی: حجه الاسلام قرهی.