در حالی که وکلای امام و دارندگان اجازه امور حسبیه از سوی ایشان اجازه نداشتند که بیش از ثلث وجوهات دریافتی را در محل صرف کنند و دو ثلث بقیه را برای صرف در حوزه های علمیه به دفتر تحویل می دادند، ولی در مناطق دور افتاده و محروم بر عکس عمل می کردند، یعنی دو سوم را اجازه داشتند در محل مصرف کنند و یک سوم را به دفتر بفرستند. در مناطقی که درجۀ محرومیت بیشتر بود امام تمام مبالغ دریافتی منطقه را اجازه می فرمودند که در همانجا در موارد مقرره شرعیه و کمک به فقرای متدین مصرف شود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 220.
راوی: محمد حسن رحیمیان.