توی همان نماز که امام آن شب خوانده بودند ـ دوربین های مخفی که آنجا بود نشان می داد؛ خودشان که نمی دانستند، دوربین ها مخفی بود ـ گفتند، امام گریه می کرده، زار می زده و می گفته: «خدایا مرا بپذیر، خدایا مرا بپذیر». آن شب کسانی که پشت دوربین تماشا کرده بودند، آنجا ناظر بوده اند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 312.
راوی: زهرا اشراقی.