دکترها می گفتند: هر جای بدن امام را درست کردیم، جای دیگری بیمار شد. دکتر عارفی گفته بود: هرچه ما تک زدیم، بدن امام پاتک زد. آن روز دایی برای ما صحبت کرد. گفت: آقا شانس ندارند. باید دعا کرد. فقط 2% شانس دارند. شب، ما در بیمارستان بودیم. خانم خیلی گریه می کردند. به دکترها گفتند: مثل اینکه نه دعاهای ما و نه کوشش شما!... دکترها گفتند: باید باطری در قلب کار بگذاریم. از آقای خامنه ای و دیگران اجازه این کار را گرفتند. صبح آقا به دکترها گفته بودند: «من می دانم زنده نمی مانم. اگر مرا برای خودم نگه داشته اید، به حال خودم بگذاریدم، اما اگر برای مردم است، هر کاری می خواهید بکنید».
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 313.
راوی: زهرا اشراقی.