وقتی در بیمارستان بستری بودند، علی رغم ناراحتیهای جسمی و روحی فراوان، با چنان صلابت و استواری نماز را قرائت می کردند که همه می شنیدند. با توجه به اینکه ماسک اکسیژن بر دهان و بینی حضرت امام نصب بود، ایشان نماز را به راحتی می خواندند، ولی وقتی نمازشان تمام می شد، ما نمی توانستیم سخنان حضرت امام را بشنویم و این وضعیت برای ما تعجب آور بود که چطور ایشان موقع نماز، آن قدر فصیح کلمات را ادا می کنند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 326.
راوی: یکی از محافظین بیت امام.