وقتی امام تازه از عمل جراحی فارغ شده بودند، دکترها اصرار داشتند با توجه به اینکه معدۀ ایشان جراحی شده بود، امام چند قاشق سوپ را که با داروهایی مخلوط شده بود میل بفرمایند. اتفاقاً این امر (که به دلیل این که امام اولین بار پس از عمل جراحی باید مختصری غذا می خوردند برای دکترهای معالج بسیار مهم بود) مصادف بود با اقامه نماز اول وقت ظهر و عصر که امام در طول عمر پربرکت خود بدان اهتمام و توجه خاص داشتند. به دلیل این همزمانی مصرف غذا و اقامه نماز، امام از دکترها خواستند که غذا را پس از نماز میل کنند، اما دکترها اصرار به قبل از نماز داشتند. امام مرا طلبیدند و خواستند اگر امکان دارد این امر به تعویق بیفتد. اما من هم که نگران حال امام بودم نظر دکترها را تایید کردم و عرض کردم که بهتر است همین حالا قبل از نماز، غذایتان را میل بفرمایید. امام با زبان گلایه به من فرمودند: «من از شما گله دارم. چرا شما اجازه می دهید برنامه های من به هم بخورد؟». و بعد که حاج احمدآقا خدمت ایشان رسیده بود، امام باز از بنده به خاطر این امر گله کرده بودند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد یک، صفحه 326.
راوی: محمد علی انصاری کرمانی.