روزی امام برای تدریس وارد مسجد اعظم شدند و یک نفر برای سلامت ایشان صلواتی فرستاد. امام از این کار ناراحت شدند. ایشان تنها به درس تشریف می آوردند و تنها می رفتند. اگر کسی سوال درسی می کرد، گوش می دادند و در بین راه جواب می دادند ولی بعد از اتمام درس حاضر نبودند کسی همراهشان باشد. به تعبیر ما طلبه ها از صدای نعلینی که دنبالشان باشد، خوششان نمی آید.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 125.
راوی: حجه الاسلام عباس محفوظی.