امام حاضر نبودند به طور رسمی در مراسم اجتماعی، آن طور که سایر علما شرکت می کردند و اهمیت می دادند شرکت کنند. و یک نوع روحیۀ انزوا گرایانه داشتند؛ مثلاً در ایّام عید در قم رسم بود که طلبه ها به دیدن علما بروند. امّا ایشان معمولاً به این نوع مراسم، اهمیّت نمی دادند. یادم هست، مدتی من و آقای حاج شیخ حسن صانعی و آقای ربّانی املشی و یکی دو نفر از دوستان دیگر، که در زمان تحصیل، یک گروهی بودیم و برای خودمان محفلی داشتیم تلاش زیادی کردیم که امام را قانع کنیم به اینکه این مراسم را قبول کنند تا در روزهای عید، طلبه ها و علاقه مندان ایشان بتوانند به دیدنشان بیایند و حتی در این مورد کار را به گستاخی رساندیم، یعنی آنقدر رفتیم و به ایشان فشار آوردیم تا به گردنشان گذاشتیم، و در حالی که قانع نشده بودند، بالاخره پذیرفتند. ایشان حاضر نبودند که آنجا بساطی درست بشود.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 135.
راوی: آیت الله هاشمی رفسنجانی.