وقتی امام می خواستند به فیضیه تشریف ببرند و آن سخنرانی حساس را ایراد کنند یک نفر هم ظاهراً پولی به عنوان وجوه شرعی برای ایشان آورده بود و رسید می خواست. منتها آن زمانی آورده بود که ایشان دیگر می خواستند به طرف فیضیه حرکت کنند. ایشان فرمودند: این باشد من برمی گردم از فیضیه و رسیدش را می نویسم، می دهم به آن کسی که واسطه بود. در حالی که احتمال برگشت ما خیلی کم بود. در آن ساعت این برخورد خیلی توجه مرا جلب کرد که ایشان چقدر اطمینان و آرامش دارند و چقدر به حرکت خودشان معتقدند.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 237.
راوی: حجه الاسلام طاهری خرم آبادی.