سال 58 وقتی فشار امام پایین آمد، وقتی درد قفسه وجود داشت، وقتی احساس کرد که در واقع دارد به طرف مرگ می رود، خیلی آرام بود. حالا یک عده ممکن است دستپاچه بشوند بگویند دوتا صلوات آخر را هم بفرستیم درحالی که ایشان یک اقیانوسی از آرامش در مقابل مسایل بودند. و جالب اینکه بعد از این که فشار بالا آمد و به حال طبیعی برگشت ایشان به حاج احمد آقا گفته بودند که «این دنیا و آن دنیا برای من فرق نمی کند. من کاری را که باید بکنم، کرده و وظیفه ام را انجام داده ام، منتها یک مقدار مسایل راجع به انقلاب مانده که آنها ناتمام است.»
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 283.
راوی: دکتر عارفی.