آقای پسندیده نقل می کردند که امام در جوانی در دویدن و مسابقه دو، نفر اول جوانان خمین بودند و در سن هشت، نه سالگی بیشترین حد پرش را نسبت به سیار همبازیهای خود داشتند که یک بار هم پایشان آسیب دید. یکی از همبازیهای نوجوانیهای امام می گفت در محلّه سبزی کاران خمین بچه های محل جرات اینکه حرف بزنند و فحش بدهند و لات گری انجام بدهند (از ترس امام که گاهی از آن محل رد می شدند) را نداشتند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 314.
راوی: آیت الله مسعودی خمینی.