امام صحبت بی مورد زنها با نامحرم را ضرورت نمی دیدند. مثلاً در خانه خودشان وقتی که یکی از نوه های پسرشان مکلف می شد ما دیگر با آنها در یک اتاق نمی نشستیم. البته جالب اینجاست که وقتی ما نزدشان بودیم نمی گفتند که ما از اتاق بیرون برویم بلکه به او می گفتند بیرون برود. یا اگر من پهلوی ایشان بودم و نوه مکلف شده شان که مثل پسر خودم بود می خواست وارد اتاق شود به او گفتند کسی اینجا هست.
منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 382.
راوی: فاطمه طباطبایی.