زمانی ما می خواستیم برای مرحوم والد از ایشان اجازه دخالت در امور حسبیه بگیریم. بعد از درس و در مسیر حرکت و بازگشت به منزل در کوچه های محله یخچال قاضی که معمولاً خدمتشان برای کسب فیض می رفتیم، قضیه را مطرح و عرض کردم: «اجازه می فرمایید که والد ما که روحانی روستا و محله ای است در امور حسبیه دخالت کند؟» پرسیدند: «آیا ثقه است؟» عرض کردم: «بله.» فرمودند: «مجاز است.» ایشان برای اجازه دادن شفاهی به کسی که تمام وجودش ارادت به ایشان است تمام جهات شرعی را رعایت می کنند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 402.
راوی: آیت الله صانعی.
امور حسبیه: «حسبه» در لغت به معنای اجر و ثواب است و در اصطلاح فقهی، به کارهایی گفته می شود که شخص یا نهاد خاصی، متولّی آنها نیست و از دیگر سو می دانیم که خداوند راضی نیست این امور بر زمین بماند؛ مثل سرپرستی اطفال بی سرپرست و حفظ اموال آنان، دفن مسلمانی که خویشاوند ندارد، حفظ اموالِ اشخاص غایب و... .