برخی از آقایان بودند که نسبت به تملق گویان و آنان که وجوهات بیشتری می آوردند نوعی خضوع یا تواضع بیش از حد نشان می دادند. ولی امام نه تنها خضوعی نمی کردند بلکه با یک نوع بی اعتنایی برخورد می کردند که بیانگر این امر بود که صرف وجوهات دادن دلیلی برای احترام فوق العاده ندارد. زیرا نظر امام این بود که شما وظیفۀ خود را انجام می دهید. خیال نکنید بر من منتی دارید. شما با این پول دادن راحت می شوید و من که می خواهم این پولها را در راه خودش مصرف کنم در زحمت قرار می گیرم. بنابراین شما که برای من ایجاد زحمت کرده اید دیگر نباید منتی بر من داشته باشید.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 270.
راوی: آیت الله خاتم یزدی.