پس از آزادی امام برای دیدار ایشان به تهران رفتیم. اجازۀ زیارت آقا را ندادند و ما نیز در اطراف اقامتگاه امام ماندیم. تا اینکه خبر رسید می خواهند ایشان را به قیطریه ببرند. در آنجا امام در منزل یک روحانی که می گفتند از علاقه مندان است، حدود چهار ماه اقامت کردند. ما نیز در آن خانه ماندیم. یادم هست، یک روز که در آن خانه مشغول وضو گرفتن بودم، مرا مورد خطاب قرار داده و فرمودند: «چند اشکال در وضوی شما وجود دارد و ...» امام برخورد بسیار خوب و باوقاری داشتند. به ندرت ممکن بود که بیشتر از یک تبسم بر لب ایشان بنشیند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 281.
راوی: مشهدی جعفر (خادم امام).