از همان بدو امر و برخورد اول با امام در کسالتشان، با آن جلسه واقعاً فراموش نشدنی، ایشان را یک فرد استثنایی و یک بیمار واقعاً خارق العاده دیدم که با حالت تهور و شجاعت که مختص ایشان بود، پیشنهاد عمل جراحی را تقبل کردند. در طول کسالتشان و حتی در شدیدترین لحظات کسالت همیشه بسیار صبور و متهور بودند. در زمینۀ درمانهایی که به ایشان ارایه می شد و بعضی هایشان مثل تزریق آمپول و یا گذاشتن بعضی لوله ها و امثال اینها به صورت فیزیکی، بدن شریف ایشان را به هر حال تا حدودی می آزرد ولی در توضیحی که همکاران خدمت ایشان عرض می کردند و بعد کار را انجام می دادند، بسیار صبورانه و با نهایت مهربانی و رافت رفتار می کردند و واقعاً باید این جمله را گفت که خم به ابرو نمی آوردند.
منبع: برداشتهایی از سیرهی امام خمینی (ره)؛ جلد سه، صفحه 287.
راوی: دکتر دوایی.